Uithuilen en opnieuw beginnen voor Vredenburch

Vredenburch – ONA: 0-2

Soms is het behalen van de nacompetitie een leuk toetje aan het eind van de competitie. Spannende wedstrijden en veel (ook neutrale) toeschouwers. Voor tegenstander ONA gold dit. Slecht begonnen aan de competitie en vooral in de laatste fase veel wedstrijden gewonnen en daardoor de laatste periodetitel binnengesleept. Hoe anders was dit voor Vredenburch. Vrijwel de gehele competitie bovenaan en in diverse wedstrijden de kans om het kampioenschap voortijdig te behalen. Ik noem dan even concurrent BMT uit, 1-0 voor tegen 10 man en dan (onnodig) een strafschop veroorzaken waardoor het gelijk werd. En dan het dieptepunt. Uit tegen Concordia in blessuretijd voorkomen met 2-1 en dan door roekeloos handelen (kaarten) alsnog de kampioenwedstrijd uit handen laten glippen. Ik snap dat spelers en staf op deze woorden niet zitten te wachten, maar het is wel zoals ik het zie.

Dus word je gedwongen om voor promotie alsnog de nacompetitie in te gaan. Met wat ik hiervoor al zei ONA in een winning mood en Vredenburch na een opgelopen teleurstelling in Delft. En dat zag je terug in deze wedstrijd. Een tegen zichzelf vechtend Vredenburch waarbij je te weinig terug zag van wat ze de hele competitie wel toonden. Gebrek aan scherpte, onlogische aanvalsspel en veel balverlies. ONA daarentegen was wel scherp, niet veel beter qua voetbal, maar wel beter bij de les. De wedstrijd bestond niet uit veel kansen. En toen dan eindelijk in de tweede helft een klassieke aanval over rechts tot een doelpunt leidde bleek Kosi met een teenlengte buitenspel te staan. Met een neutrale grens kunnen we dan ook niet klagen over clubvoordeel. Dus weer een teleurstelling slikken en door. Als dan ONA vlak hierna de 0-1 maakt door de lengte te benutten bij de 2^e paal dan vrees je al het ergste. En dat kwam uit ook uit. Met invallers een soort wanhoopsoffensief van Vredenburch. ONA pareerde dit met een geroutineerde verdediging gemakkelijk. Bij 1 van de uitvallen van ONA verdedigde onze rechtsback met een soort kamikaze tackel (niet zijn eerste dit seizoen) en ging de bal terecht op de stip. 0-2 einde oefening!

Tenslotte

Ondanks deze deceptie moeten we (als supporters) niet vergeten dat we bij veel wedstrijden hebben genoten van deze selectie (en staf). Uiteraard hoop je dan ook dat je aan het eind van de rit wordt beloond. Dat laatste is dan niet gebeurd en uiteraard is dat voor iedereen teleurstellend. Maar ooit zei iemand dat voetbal de belangrijkste bijzaak is van het leven. Ik sluit me daarbij aan ook in de overtuiging dat het volgend seizoen staf en selectie opnieuw de motivatie zullen hebben om optimaal te presteren. Hopelijk dan wel met een feestelijk slot!

Mooie zomer allemaal en tot ziens in het seizoen ’25-’26!

Redactie: Zier
Foto: Archief