SV Houtwijk wint laatste bekerduel uit bij WFB
Eerst werd onze chauffeur via de toeristische routeplanner over een smalle brug heen geloodst, daar zaten bij restaurant “ De Gouden Leeuw “ veel gasten die glazen bier en kop en schotels zagen trillen op tafel. Toen noodgedwongen de bus vast liep en niet meer verder kon midden op het markplein, stond de bus voor een doodlopende straat. Draaien, keren, in zijn achteruit die bus en gas er weer op. Een net getrouwd echtpaar keek haar ogen uit en maakte foto`s van een Haags team in nood. Toen werden wij bij de volgende rotonde verwelkomt en ook tegen gehouden door boa`s, om de reden dat + 150 vrachtwagens actief bezig waren met hun rondje “ Truck – Run Ouddorp“. Met in elke vrachtwagen gehandicapte bijrijders uit zorginstellingen die door al die toeter geluiden, de dag van hun leven mee maakten. Hoofdtrainer Jan Kloor, altijd stoïcijns kijkend, heeft even overwogen om zijn spelers in de bus te laten omkleden!!!
Voor aanvang van bovenstand KNVB beker duel, werd er een minuut stilte in acht genomen door beide teams en begeleiding. Van selectie speler van Houtwijk, Fred Steenbergen, was zijn moeder afgelopen week overleden.
Wedstrijdverloop
Houtwijk start erg voorzichtig. De Houtwijk linksbuiten Sontjes stuitte op de keeper van WFB. En vlak daarna schoot Houtwijk middenvelder Brayden, noemen hem Bully, de bal over het doel van WFB. Het was middelmatig wat Houtwijk liet zien. Het weer was veel beter dat het veldspel. WFB kwam via een pingel van Sjors de Bakker op een 1 – 0 voorsprong. Was het gekomen door trainen op kunstgras en nu spelen op een erg grote perfecte mooie grasmat, zeg het maar?
Tweede helft
Houtwijk maakte vrij snel na rust een goal, maar die werd afgekeurd wegens buitenspel. Toch maakt Lesley Kloor wel na een mooie kap en draai beweging de gelijkmaker 1 – 1. De WFB toeschouwers gaven aan, dat Houtwijk wel de beter voetballende ploeg was. Na rust een korte corner, een Houtwijk speler schoot de bal naast de paal van de thuisploeg.
Slotfase:
Houtwijk spits Lesly Kloor gaf een voorzet op maat en Hassan el Shalbzouri schoot de bal keurig in de rechter beneden hoek 1 – 2. Houtwijk op voorsprong. Er werd zondermeer de broodnodige strijd geleverd door Houtwijk. Vlak voor tijd onderscheidde keeper Ruthson Everitz zich, door een bal miraculeus uit de linker beneden hoek te tikken en dezelfde Ruthson stortte zich niet zonder eigen gevaar voor een spits van WFB zijn voeten. Deze spits had ook geel kunnen ontvangen, om zonder opzet onbesuisd in te komen op de keeper van Houtwijk met een kortstondige blessure tot gevolg. Dit was onnodig in een toch wel sportief duel.
Maar KNVB – scheidsrechter Ricardo Warring uit Rotterdam, deelde alleen bij een kortstondig opstootje een paar keer geel uit. Hij viel niet echt op binnen de lijnen, dan doe je het gewoon goed als KNVB Official. De heer Warring beantwoordde een korte vraag van uw verslaggever van Het Haags Amateur Voetbal.
Bevalt het u dat in het seizoen 2024 – 2025 alleen nog de aanvoerders van beide elftallen, een vraag aan u mogen stellen? “Ja, het is voor de meeste KNVB – scheidsrechters en ook spelers wel even wennen die nieuwe spelregel. Maar ik moet toegeven, ik vind die regel wel plezierig”.
Tot slot: Was er wat te vieren voor het Haagsche gezelschap ,de drie vingers zijn in beeld.
Met dit selectie Houtwijk gezelschap, wat nog wel groeiende is, voor het eerst een toeristische busreis meegemaakt. Hebben wij mogen ervaren, als een leuk sympathiek stel jongens zonder kapsones dat niet alleen binnen de lijnen maar ook in de bus gewoon erg leuk met elkaar om gaat. Uiteraard op de heenweg waren de heren rustiger dan op de terugweg. Een overwinning, de eerste keer behaald in het voorseizoen, was een duidelijk signaal van opluchting. Wij hebben zeker nog geen ploeg gezien die in een flow zit, die ook zeker niet kan zeggen, elk wedstrijd redden we het met 70 % inzet.
Juich nooit te vroeg heren na die eerste driepunter, een Zwaluw maak nog geen Zomer. Volgende week de competitiestart; Houtwijk tegen De Ster, aanvang 14.30 uur.
Redactie en foto’s: Peter Grootscholten